''Müsait bir aşk'ta gülecek var...''
Yine Kahraman Tazeoğlu ve yine mükemmel bir aşk kitabı... Açıkça söylemek gerekirse şimdiye kadar aşk kitaplarını okumadım zaten sevmezdim de. Fakat Kahraman Tazeoğlu'nun kitapları sayesinde ayrı bir ilgi duymaya, sevmeye başladım. Bir kitap bir insanın tüm hayatını değiştirebilir...
Kitaptan bahsetmeden önce eğer okumadıysanız aklınızdaki ''Bukre'' nedir? sorusunu açıklığa kavuşturayım Bukre, terk edilmiş yalnızlığın pençesinde bırakılımış ve hala yarasını kalbinde taşıyan bir kız...
“Çok değişik bir isim, nedir anlamı?” dedi Cem. Bukre, adının anlamının sorulmasına alışmıştı artık.“Sabaha karşı. Gecenin sabaha en yakın olan zamanı. Adımın anlamı bu…”
Kahraman Tazeoğlu'nun kaleminden süzülen Yaralı kitabını okuduktan sonra yine aynı yazardan ''Bukre'' kitabını okumayı istemiştim. Zaten Yaralı kitabı ile ilgili yazımda da en kısa sürede okuyup sizlerle değerlendirmelerimi paylaşacağımı söylemiştim. Bukre'yi adından dolayı dikkatimi çektiği için veya kapaktaki kızın hikayesini merak ettiğim için okumadım... Kitabı okumaya başlamadan önce dikkat ederseniz ''Bazı aşklar aşka ihanettir...'' sözünden de ne ile ilgili bir kitap okuyacağımızı özetler nitelikte olduğunu kolaylıkla anlayabilirsiniz, terk edilmişlik, ihanet, pişmanlık ve geri dönemeyiş yani aşka dair ne varsa... Bence yazar Yaralı kitabındaki başarısını zirvede tutmayı başarmış... En sonunda gerçek aşk kendini gösteriyor ve mutlu sonla biten kitap içimizi ısıtıyor... Kitap olsun, film olsun en dikkat ettiğim nokta sonudur, çünkü mutlu bir sonla biten hikaye bizi mutlu etmeye ve enerjimizi yükseltmeye yeter, fakat tam tersine hüzünlü bir sonla biterse de beni oldukça derinden etkiliyor. İyi yanı da var tabii kendimizden ders çıkarabiliyoruz. Genel olarak kitabı beğendim. Her hangi bir olumsuz yanı yok. Son olarak, tüm bu yazdıklarımı kısaca özetleyen ve kitabın ön sözü ve arka kapaktaki son söz ile yalnız bırakmak istiyorum.
“Yazdıklarımda, çaresizliğinize çareler arıyorsunuz; oysa ben çaresizliğimi yazıyorum, siz onları çare sanıyorsunuz.
''Bana bir veba busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı...''
Normalde yazı yazmaktan pek hoşlanmayan birisiydim. Fakat bir şeyler yazmaya başlayınca da bitene kadar bırakmazdım. Oldukça dikkatli ve düzenli çalışmaya özen gösterirdim. Yazı konusunda şikayet etmeyi ilkokulda bıraktım. Anladım çünkü kaçınılmaz bir şey olduğunu... :) Pek kitapta okumazdım gerçi ama ilgimi çeken bir kitabın sonuna gelmeden elimden düşürmezdim. Öğretmenimiz sürekli okuduğumuz kitapların özetini yazdırırdı. Tabi tüm bunları göz önünde bulundurduğumda, bu platformda da yazmaktan sıkılıp çok kısa bir süre sonra bırakacağımı düşünüyordum. Ama işler tam tersine döndü. Klavyemin başına geçtiğimde, elimdeki alet birden canavarlaştı sanki. Hayal dünyamı sizinle paylaşmayı ve içimi dökmeyi en önemlisi de bunları sizle paylaşmak bana tarif edilemez bir mutluluk veriyor. Kendi iç dünyamın en parlak ışıklarını sizinle paylaşıyorum sanki... Bu arada aramızda kalsın artık kendimi evin içinde yazar ilan ettim... :) Tabi ki de kendimi değerli Türk yazarlarımız olan; Yaşar Kemal, Peyami Safa, Oğuz Atay ya da Nazım Hikmet'le bir tutamam. :)) Ama kendimi küçümsemiyorum. Ailem, arkadaşlarım, çevremdeki insanlar beni desteklediği sürece, yazılarımı değerlendirip yorumlarını benimle paylaştıkça daha da azmediyorum ve umudumu asla yitirmiyorum. Belki de günün birinde olur. Sonuçta; ''Hayal etmek başarmanın yarısıdır!'' Değil mi?
