Bana göre insanlar ''önce bana, sonra bana, daha sonra yine bana sürekli bana'' anlayışından kendini soyutlayıp nezaketen ''önce sana sonra da bana'' anlayışına kavrayıp hayatta da bu davranışı devam ettirirsek karşımızdaki insanlara da daha hoşgörülü yaklaşım sergileyebiliriz... Artık güven duygusu tükeniyor, hayır hayır tükendi bile... ''Biz'' yerine ''ben'' var artık. İnsan, kendi ile aynı şeyleri yaşamış insandan kaçıyor, çünkü yaşadıkları aklına her geldiğinde yarası tekrar kanıyor. Hatırlamak istemiyor. İnsan kendi ile aynı şeyleri yaşamayan insandan da kaçıyor, çünkü bir takım şeyler hakkında yaşanmadan yorum yapılmaması gerektiğini, yapanların onun nasıl canını sıktığının bilincinde... Aslında doğru açıdan bakınca insan uzun süre görüşmediği bir öğretmeni ile bir kafede göz göze geldiğinde utanır, çekinir. Tanımamazlıktan gelmenin daha uygun olduğunu benimser. Acıdan ziyade... İnsanlar dışarıda görünmek istediği gibi görünüyor. Maskeleri ile yaşıyorlar. Asıl benliklerini köşe bucak saklıyorlar. Kısaca insanlar birbirlerinden kaçıyorlar çünkü, tahammül edemiyorlar... Bayram bile ailelerini, büyüklerini ziyaret etmeye üşenen insanların yanı sıra aramak sesini duyup muhabbet etmek yerine sadece klişeleşmiş ve ''saçma'' bayram mesajlarını birbirlerine gönderiyorlar. Korkarım ki bir kaç sene sonra bu bile olmayacak. İnsanlar o kadar yabanileşti ki, Bayramın bile bir değeri kalmadı. Bu insanlar yüzünden, Minik kalpli, masum çocuklar da bayramın tadını alamıyorlar ve böyle devam ettiği sürece sadece çocuklar değil, büyükler de bu gibi özel ve neşe dolu günlerin güzelliğini yaşayamamaya mahkum kalacaklar...

Eğer bu yazdıklarımı beğendiyseniz, az da olsa bir anlam çıkarıp ders aldıysanız hemen üzerinizi giyinin ve ailenizi,sevdiklerinizi,dostlarınızı ziyaret edin. Bu mümkün değilse mesajlar yerine arayın ve sesini duyun...

''Bu günün huzurunu hissedin ve sonuna kadar yaşayın...!''